Covid-19 het die afgelope jaar ’n groot impak op die produksie van televisieprogramme gehad, maar een genre wat makliker by ons nuwe, gemaskerde realiteit aanpas, is, wel…realiteitstelevisie. Die rede is net daar in die benaming. Op stelle van reekse soos Survivor of The Amazing Race is die produksiespanne gelykstaande aan fixers wat als wat breek moet regmaak. Hulle staan bont om met ’n blitsige oplossing vir welke, onvoorspelbare probleem vorendag te kom. Aan die (TV)-lewe se verassings is hulle gewoond, ja, maar ’n pandemie is ’n taaier tamelet. Vir weke, en toe maande, het die hele wêreld stilgestaan en gewonder of dinge ooit weer na “normaal” sou terugkeer.
Plaaslik – en die wêreld oor – is verfilming gestaak, stelle afgebreek en mense huiswaarts gestuur. Met geweldige onsekerheid oor lockdown, reis- en ander beperkinge, wanneer (en of) dinge na “normaal” sou terugkeer, is produksies soos The Bachelor (South Africa) en Survivor South Africa: Immunity Island genoodsaak om halt te roep.
Maar ’n fixer maak ’n plan: As hulle dan nie na ’n eiland kon reis om Survivor SA te verfilm nie, doen hulle dit hier, op tuisbodem.
’n Covid-bubble aan die Wildekus
Leroux Botha, die kreatiewe vervaardiger en regisseur van Afrokaans wat Survivor SA vervaardig, glo die eerste plaaslike verfilming van die reeks het dit tot nuwe hoogtes geneem. Dit het ook die deelnemers (castaways) op hul tone gehou, veral dié wat op tuisveldvoordeel gehoop het.
Die reeks is aan die Wildekus in ’n “Covid-bubble” geskiet. Dit is ’n term wat mens al meer in die vermaaklikheidsbedryf hoor en behels dat almal wat op ’n produksie werk geen kontak met mense buite die span het nie.
Suid-Afrika is een van slegs ses lande wat die reeks plaaslik verfilm het. Die lisensiehouers van die formaat moedig gewoonlik produksiespanne aan om in ander omgewings as hul tuisland te skiet, maar met Covid is dié “reël” verslap om reisbeperkinge te omseil. Ander lande wat die reeks al tuis verfilm het sluit Australië, Swede en Frankryk in. Die Wildekus is gekies omdat Leroux bekend met die omgewing is, en dit boonop vrek mooi op TV lyk.
Dit het 180 mense, meer as 1500 ure se beeldmateriaal en honderde negatiewe Covid-toetse geverg om die agtste seisoen van Survivor SA te verfilm. Volgens Leroux het die koste omtrent dieselfde as vir ’n oorsese bestemming uitgewerk, want hoewel hulle nie hierdie keer sover gereis het nie, moes hulle wel meer plaaslike mense oplei om die legkaarte, speletjies en stelle te bou en verf, en steeds die verblyf en ander koste van die crew van 180 mense betaal.
“Wanneer ons oorsee verfilm, is daar baie van die plaaslike mense wat gereeld op ander lande se Survivor-stelle werk. Hulle weet al hoe dit werk en wat om te doen. Hierdie keer moes ons baie meer mense oplei wat nog nooit op so ’n groot produksie gewerk het nie. Maar wat lekker was, is dat ons plaaslike mense kon upskill,” sê hy.
“Ons moes ook props soos klapper en suikerriet aankoop om op die strand te versprei. In die tropiese lande kan die castaways enige tyd vir hulle iets gaan kry om aan te peusel, maar hier groei nie klapper of suikerriet op ons strande nie, so ons moes dit elke nou en dan daar iewers op die strand gaan wegsteek.”
Hulle moes ook bamboes op die strand plaas sodat die castaways boumateriaal kon hê, en op mediese aanbeveling, is die deelnemers ook met reënbaadjies verskaf.
Dit het 180 mense, meer as 1500 ure se beeldmateriaal en honderde negatiewe Covid-toetse geverg om die agtste seisoen van Survivor South Africa te verfilm.
Leroux Botha
“Al het ons in die somer geskiet, raak dit bitter koud in die aande aan die Wildekus. Die dokters was baie bekommerd dat hulle hipotermie, wat lewensgevaarlik kan wees, sou opdoen.” Om seker te maak dat hulle genoeg energie het om die koue te weerstaan, is daar ook meer kosbelonings by die speletjies gevoeg.
Maar selfs met die belonings, moes dié wat nie gewen het nie soms met slegs ’n koppie rys vir die dag tevrede wees.
’n ‘Survivor-bybel’ en superfans
Leroux vertel ook dat hulle dié seisoen aan ’n Australiese kanaal verkoop het.
“Dit is ’n groot eer vir ons en hulle het dit aangekoop sonder om een episode te sien,” sê Leroux.
“Ons het aanhangers regoor die wêreld wat mal oor ons plaaslike Survivor is en wat dit weekliks stream. Ek is self ’n groot aanhanger van die programme, so dit is verskriklik lekker vir my om deel van die beplanning te wees,” sê hy.
“Hierdie seisoen het ons Australiese superfans gehad wat as konsultante met ons aan die legkaarte en ander kreatiewe gedeeltes van die episodes gewerk het. Meeste van die idees kry ons uit ’n Survivor-bybel met baie speletjies en idees van ander lande daarin soos die Tied Destiny wat oorspronklik deur Frankryk gebruik is. Soms gebruik ek idees wat aanhangers vir my gereeld deurstuur, soos die Diplomatic Immunity wat in hierdie seisoen is. Ander tye is dit net die aanhanger in my wat nuwe interessante twists uitdink. Ek dink dit is belangrik om jou eie stempel op die speletjie te plaas. ”
En dan was daar al die slange wat ons oor ons skerms sien seil het. As jy gedink het dis speel-speel, dink weer.
Leroux lag effens wanneer hy vertel dat die slange ’n groot gevaar ingehou het. “Daar was pofadders, groen mambas en swart mambas. Ons moes ’n slanghanteerder inspan en hy moes ’n paar keer inspring om te help,” sê hy.
“Eendag het ’n slang een van die hoenders beetgekry. Op ’n ander dag was daar ’n groot slang in een van die kampe en ons moes eers die slanghanteerder inkry voordat ons die deelnemers weer in die kamp kon toelaat.”
Dit is immers ’n realiteitsreeks, sê Leroux. “Alles is werklik – die gevare ook.”
- Die hele Suvivor SA: Immunity Island-reeks is op DStv beskikbaar en sal later ook op Showmax saam met vorige seisoene beskikbaar wees.
